برای کودکان چهار دوره یا مرحله برای بازی نام می برند که به قرار زیر است:
مرحله کاوشی: که تا حدود سه ماهگی است و بازی کودکان عمدتآ عبارت است از: نگاه کردن به اشخاص و اشیا و احیانا کوشش برای گرفتن اشیایی که جلوی چشمشان می گیرند.بعد از آن کودک سعی می کند همه چیز را بگیرد، زیرا می تواند حرکات اعضای بزرگ بدنش را تا حدی کنترل کند.
مرحله اسباب بازی: از یک سالگی آغاز و بین پنج و شش سالگی به اوج خود می رسد.در این دوره، کودک اسباب بازی ها را جاندار می پندارد و با آنها صحبت می کند و آنها را تنبیه یا تشویق می کند.
مرحله بازی حرکتی و نمایشی: معمولآ پس از ورود به مدرسه بازی های کودک عمدتآ حرکتی و نمایشی است جز هنگام تنهایی که ممکن است به اسباب بازی های خود پناه ببرند.در این مرحله کودک به بازی های ورزشی و جمعی می پردازد.
مرحله بازی رویایی: که حدود بلوغ شروع می شود و کودک دیگر به اسباب بازی علاقه نشان نمی دهد و بیشتر اوقاتش را در بازی های رویایی صرف می کند.
تعداد فعالیت های بازی با افزایش سن بیشتر می شود.البته وجود امکانات و همبازی ها در این اصل موثر است.با افزایش سن، بازی شکل اجتماعی پیدا می کند و کودک از خود محوری بیرون می آید.تعداد همبازی ها با افزایش سن بیشتر می شود.بازی روز به روز خاصیت جنسیتی پیدا می کند و کودکان خرد سالی که بازی ها و اسباب بازی های دخترانه و پسرانه برایشان فرقی نمی کرد،با افزایش سن به بازی ها و اسباب بازی های گروه جنسی خود متمایل می شوند که طبعآ عامل فرهنگ جامعه در این تمایل بسیار موثر است.تقریبآ نزدیکی های بلوغ علاقه به بازی های فعال به حداقل می رسد و نوجوان بیشتر به بازی های سرگرمی و تفریحی علاقه مند می شود، از قبیل گرد آوری مجموعه های مختلف.
درباره دستگاه سانترال هوشمند KX-NS500 پاناسونیک